Rozrywka i przedstawienia w starożytności

Rozrywka wywierała w I wieku kolosalny wpływ na masy. Ważne miasta cesarstwa rzymskiego miały teatry, amfiteatry bądź cyrki, a niektóre miały wszelkie te trzy obiekty. W pewnej publikacji można przeczytać: „Widowiska kojarzyły się z niebezpieczeństwem i afektem graniczącym z szaleństwem, i bezustannym zalewem krwi”. Powożący rydwanami mieli stroje o odmiennych barwach, a każda ekipa reprezentowała ustaloną grupę społeczną lub ewentualnie polityczną. Na widok swych faworytów kibice dynamicznie wiwatowali.

Woźnice radowali się taką sławą, że ludzie ozdabiali swe domy ich portretami, a im samym wypłacano kolosalne sumy pieniędzy. W miastach odbywały się też krwawe walki gladiatorów oraz walki z dzikimi zwierzętami, częstokroć toczone bez broni. Złoczyńców skazanych na śmierć ubierano niekiedy w skóry, co miało ich upodabniać do zwierzaków, oraz rzucano na pożarcie naumyślnie wygłodzonym bestiom; takiej śmierci akompaniowały niewyobrażalne tortury. Osoby oddające się tak przerażającej rozrywce, zatraciły wszelkie poczucie etyki.

Budowla, gdzie organizowano różnorodnego typu widowiska oraz przedstawienia sceniczne – tragedie, komedie, przedstawienia taneczne oraz muzyczne. W teatrach w szeregu przypadków wystawiano spektakle przeróżnej treści. Teatry zaczęto wznosić w Grecji ok. V w. p.n.e. i z czasem wybudowano je w wielu znaczących miastach. Bo starożytni Grecy tak umiejętnie oraz troskliwie budowali teatry, publiczność mogła przyzwoicie widzieć oraz słyszeć wystawiane sztuki. Przedstawienia teatralne wywodziły się ze świąt urodzaju, obchodzonych dla uczczenia żniw oraz winobrania, i z poglądów dotyczących śmierci oraz odnawiania się życia. Te orgiastyczne święta obchodzono ku czci Dionizosa, mitycznego boga wina i urodzaju.